بررسی همراهی برخی عوامل مرتبط با پوسیدگی دندان های دایمی با شاخص توده بدنی دانش آموزان دختر شهر تهران

مقدمه: در برخی تحقیقات، ارتباط مستقیم و معنی داری بین شاخص توده بدنی و پوسیدگی نشان داده شده است. تحقیق حاضر با هدف تعیین رابطه چاقی و پوسیدگی دندان های دایمی در دختران 14-12 ساله مدارس راهنمایی شهر تهران (مناطق آموزشی 5 و 6) در سال تحصیلی 89-1388 انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفی- مقطعی، 950 دانش آموز دختر 14-12 ساله در مدارس راهنمایی مناطق آموزشی 5 و 6 تهران با روش تصادفی انتخاب شدند و دفعات استفاده از مسواک، نخ دندان و مصرف میان وعده های غذایی شیرین به همراه شاخص dmft (decay, missing, filling tooth) و شاخص توده بدنی در آن ها با معاینه و مصاحبه تعیین شدند. آزمون های ضریب همبستگی pearson و رگرسیون خطی جهت بررسی آماری یافته ها در سطح اطمینان 95/0 استفاده شدند. یافته ها: میانگین شاخص dmft در دختران 12 ساله برابر 652/2 ± 56/3، در دختران 13 ساله برابر 26/4 ± 961/2 و در دختران 14 ساله برابر 899/2 ± 38/4 بود. ارزیابی اثر متغیرهای دموگرافیک، رفتارهای بهداشت دهان و وضعیت چاقی بر میزان شاخص dmft دانش آموزان نشان داد که سن (001/0 = p value)، تعداد دفعات مسواک زدن (025/0 = p value) و تعداد دفعات مصرف شیرینی، شکلات و نوشیدنی های شیرین در روز (043/0 = p value) بر میزان پوسیدگی مؤثر است، اما دفعات استفاده از نخ دندان (083/0 = p value) و میزان شاخص توده بدنی ارتباطی با پوسیدگی ندارد (205/0 = p value). نتیجه گیری: رابطه ای بین شاخص dmft و شاخص توده بدنی دختران دانش آموز 14-12 ساله شهر تهران وجود نداشت. شاخص توده بدنی با تعداد دفعات مصرف روزانه غذاهای شیرین، شیرینی و نوشیدنی ها و سن افراد ارتباط نداشت. دفعات مسواک زدن و دفعات مصرف شیرینی، شکلات و نوشیدنی های شیرین بر روی میزان پوسیدگی مؤثر بود.